Its not working, even worse. So i just deleted yesterday's post. Lupakan sahaja usaha itu.

Pagi ini tidak bermula dengan baik. Jadi, untuk merehatkan otak, saya peluk Yayi dan tidur, berharap bangun dari tidur saya berasa sedikit lega. Tiba-tiba saya terjaga akibat bunyi bising di sink dapur. Siapa pulak yang sedang cuci pinggan. Takkanla abang atau abang ipar, yang lain semua tiada di rumah.

Dalam longlai saya gigihkan hati bangun untuk melihat. Wah, rupa-rupanya dua makhluk kecil ni sedang berdiri diatas kerusi dan bermain-main di sink. Hilang lemah saya dibuatnya, "Apa abang buat ni?" Saya tanya Wafi. Dengan penuh bersemangat, sink dan dapur yang dah basah, paste pencuci yang dah habis dibuang, Wafi menjawab "Maknek kan xda kat rumah, pegi kebun, mama pegi keja, takda sapa nk basuh pinggan, tulah abg basuhkan..." Cis, jawapan yang mencabar kewibawaan aku sebagai anak dara kat rumah ni! Sedangkan pagi-pagi semua pinggan mangkuk dah siap dibasuh, takde satu pun yang tinggal. Yang dia basuh just botol momom die jerrr. Tu pun nak kecoh la Wafi ni.

Nasib baik Wafi buat hal, kalau tak sampai mak balik saya masih terbaring mengadap hp. Terima kasih Tuhan. Apa-apa pun jadi, saya masih ada Wafi dan Hani. Saaaaayang dieorang.

Separuh hari berjaya dilalui, tinggal separuh lagi. Takpe, saya hendak menunggu malam datang, memohon sejuta kemaafan, manalah tahu masih ada bersisa kasih dan sayang. Saya hendak kutip buat bekalan.

Saya manusia tidak sempurna, sering melakukan silap dan dosa. Tapi saya ada hati yang sentiasa ingin setia, ingin berjasa, ingin membuktikan cinta.

Peace no war.